5 dzień - Antelope, Monument Valley

Pobudka dosyć wcześnie rano. Wczoraj celowo zrezygnowaliśmy ze zwiedzania Antelope, ale wydaje się, że nie było to potrzebne, bo dzisiaj słońca też nie będzie za wiele. Śniadanko (dzisiaj nauczyłem się obsługiwać kolejny wynalazek, czyli maszynę do robienia naleśników :) ) i wyjazd. Trasa jest bardzo krótka.

Jedziemy do Antelope. Całość znajduje się na terenach prywatnych Indian Nawaho. Kaniony zostały odnalezione w 1931 roku przypadkowo przez Indiańską dziewczynkę. W kierunku parku kieruje mnie moje przeczucie, gdzie to może być. Trafiam bez mapy i GPS dokładnie w to miejsce. Zjeżdżamy z drogi. Mała budka na środku pustyni, kilka osób dookoła. Nic specjalnego. Canyonu też nie widać. Generalnie w tej okolicy znajdują się dwa Antelope - Upper czyli górny oraz Lower czyli dolny. Na mapie wyglądają odwrotnie czyli dolny jest na północy bliżej jeziora Powell. Formą ukształtowania nie różnią się bardzo. Górny jest węższy u góry i szerszy na dole. Nie trzeba też do niego schodzić tylko znajduje się na jednej powierzchni. Dodatkowo do górnego trzeba czekać w kolejce na przewodnika i dojechać kawałek samochodem. Naszym celem jest jeden z nich czyli Lower. W wielu miejscach wyczytałem, że jest ładniejszy i dodatkowo przyjemniej się go zwiedza.

Kasa i miejsce wyjścia przewodników

Widok w kierunku kanionu

Najważniejsze dane - kasa :)

9:40 pojawia się przewodniczka. Kieruje zbiera grupę i ruszamy. Po kilku metrach zatrzymuje się przy tablicy upamiętniającej śmierć kilkunastu osób w Kanionie. Było to w 1997 roku. W kanionie w przypadku opadów powstają tzw. powodzie błyskawicznie. Woda z większego terenu zbiera się, wpada do kanionu, kanion natychmiastowo wypełnia się wodą. Ze względu na podłoże woda w ogóle nie wsiąka w ziemię tylko cała gromadzi się w kanionie. W tamtym czasie w kanionie zamontowane były drabiny drewniane, które przy powodzi zostały zerwane i wyjście z kanionu zostało uniemożliwione. Od tamtego momentu zamontowano drabiny stalowe wkute w ściany oraz system ostrzegania przed opadami.

Po kilkunastu metrach docieramy do dziury w ziemi. Przewodniczka wskazuje, że tutaj znajduje się wejście do kanionu. Rzeczywiście - tą szczeliną, którą widać na zdjęciu poniżej wchodzimy do kanionu. Chwila zawahania czy aby z moją szczupłą sylwetką dam sobie radę, ale idę.... Udało się... :)

Wejście do Lower Antelope Canyon

Wchodzimy do środka

Po wejściu człowieka zatyka całkowicie. To co się widzi na zdjęciach nie oddaje rzeczywistości. Kanion jest urzekający, piękny, niesamowity. Szkoda, że niebo jest zachmurzone i nie wpadają bezpośrednio promienie światła. Mimo to - bajka... Do kanionu wchodzi się po drabinach. Co kilkanaście metrów są kolejne. Generalnie chodzi się na głębokość ok 30 metrów pod ziemię.
Kanion jest wyjątkowy.....

W oddali Natalia

Głowa orła - taki polski akcent :)

Teren przy wyjściu z kanionu

No... było cudownie... Całość zwiedzania to ok. 1.5 godziny.

Dwie rady:
- odwiedzając ten kanion trzeba mieć dobry aparat, najlepiej z obiektywem szerokokątnym
- jeżeli to możliwe do wybierać pory, kiedy słońce wchodzi bezpośrednio do kanionu

Wsiadamy do samochodu. Wracamy na chwilę do miejscowości Page. Po drodze wstępujemy jeszcze do dużego sklepu spożywczego kupić wodę itp. Ceny są zaskakujące. Amerykanie zarabiają od nas kilka razy więcej, a produkty spożywcze mają tańsze niż w Polsce. Nie będę przytaczał zbyt wielu przykładów, bo nie taki jest cel tego wyjazdu, ale rzuciła mi się Pepsi pakowana po 20 puszek po 5,99$ za zgrzewkę. Patrząc nawet na drogiego dolara to wychodzi poniżej złotówki za puszkę przy czym w Polsce w sklepie kosztuje od 2,5 zł!

Jesteśmy głodni po amerykańskim śniadaniu pomimo iż jest południe. Wstępujemy więc sprawdzić odpowiednika McDonald tylko meksykańskiego o nazwie Taco Bell. Za 14 dolarów zjadamy naprawdę sporo rzeczy i jesteśmy pełni. Niesamowicie tanio w tej sieci i dodatkowo naprawdę smacznie - ja osobiście lubię takie jedzonko. Nic bardzo wyszukanego, ale bardzo dobre.

Jedziemy dalej - przed nami ok. 2 godziny jazdy i Monument Valley. Po drodze tak jak pisałem wcześniej - krajobrazy zmieniające się co horyzont. Ciągle nowe góry, skały, dziury w ziemi zwane kanionami... Jesteśmy w Utah. Wreszcie skręcamy w prawo z drogi i za ok. 2 kilometry przed nami Visitor Center. Bilety wstępu i podjeżdżamy pod duży budynek z hotelem. Przechodzimy na taras z drugiej strony i ukazuje nam się widok jak z filmów o Dzikim Zachodzie.

Zwiedzanie można zorganizować z przewodnikiem lub tak jak my zdecydowaliśmy się sami przejeżdżając trasę o długości ok. 17 mil. Jedziemy. Co jakiś czas przystanki, zdjęcia, oglądanie widoków. Całość trwa ok. 1.5 godziny.
Wrażenia - trudno się już wszystko stopniuje po odwiedzeniu tylu miejsc w tak krótkim czasie. Mnie się bardzo podobało, szczególnie dlatego, że to zupełnie inne wrażenia i formacje skalne niż do tej pory widzieliśmy. Po drugie mogłem usiąść na koniu i zrobić sobie zdjęcie jak John Wayne na tle skał, które najczęściej widoczne są w reklamach Marlboro. To miejsce jest piękne i jest inne. Zresztą każdy musi ocenić sobie sam jego piękno. Poniżej zdjęcia.

No i jak wrażenia??? :)


Dla nas w dniu dzisiejszym to koniec zwiedzania. Jeszcze ponad 250 km i będziemy w hotelu w miejscowości Moab. Droga jak cały czas opisuję pełna pięknych widoków i niespodzianek...
Dojechaliśmy - w hotelu zaskakują nas zegary - okazuje się, że dodatkowo przesunęliśmy się na tyle na wschód, że wpadliśmy w strefę czasowa w Denver - postarzeliśmy się więc o godzinę. Trochę przyznam niespodziewane.

A propos starzenia - to dzisiaj Ewa właśnie ma urodziny. Ile kończy lat? Tyle, żeby czuć się jeszcze młodo i zwiedzać ze mną świat... :))) Wszystkiego najlepszego!!!!